គំនិតជាកំណើត


អ្នកមានចំណេះតែងយល់ថាការសប្បាយភ្លើតភ្លើន គឺជាគ្រោះភ័យសម្រាប់ជីវិត។  មនុស្សគ្មានចំណេះតែងយល់​ថាការសប្បាយ គឺជារឿងដែលជីវិតពុំអាចខ្វះបាន។ អ្នកសាសនា តែងយល់ថាចំណង់ និងតណ្ហា គឺជាទម្ងន់នៃជីវិត និងប្រឹងប្រែងរកវិធីដើម្បីទម្លាក់ចុះ កម្ចាត់ឱ្យដល់ឫសគល់។​​ តែបុថុជ្ជន តែងប្រឹងឱបស្ពាយនូវចំណង់ និងតណ្ហាទាំងនោះ ព្រោះយល់ថាជាជោគជ័យនៃជីវិត។ គ្រោះភ័យទាំងពួង អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយអាចមើលធ្លុះដល់បរលោក ចំណែកមនុស្សល្ងង់ សូម្បីនៅត្រឹមតែចុងច្រមុះ   ក៏ពុំអាចមើលឃើញ។ គ្រោះភ័យនៃជីវិត ពុំអាចមើលឃើញ ដោយប្រើប្រាស់ ត្រឹមតែភ្នែកទទេមួយគូនោះទេ គឺមើលដោយបញ្ញា «បញ្ញាចក្ខុ»នេះឯង។