អក្សរសាស្ត្រខ្មែរសម័យកណ្តាលចែកជាពីរប្រភេទគឺ៖
១.គម្ពីរឬកំពី(កម្រងអត្ថបទជាទីសក្ការៈមានប្រយោជន៍ជាប៉ែកជាខ្សែ)។
- អក្សរសាស្ត្រពុទ្ធសាសនា(ព្រះត្រៃបិដក)ប្រជុំធម្មវិន័យពុទ្ធសាសនា។
- អក្សរសាស្ត្រប្រវត្តិសាស្ត្រ(របាក្សត្រ)ការដោះស្រាយប្រវត្តិស្ដេច។
- អក្សរសាស្ត្របច្ចេកទេស (ក្រមក្បួនតម្រា) កម្រងចំណេះដឹងកេរពីដូនតា។
- អក្សរសាស្ត្រប្រដៅ(ច្បាប់ សុភាសិត)កម្រងសីលធម៌កេរពីដូនតា។
២.ល្បែង
(កម្រងអត្ថបទសម្រាប់លួងលោមកម្សាន្តចិត្ត)។
- រឿងព្រេង(អក្សរសាស្ត្រសម្តី)។
- រឿងល្បែង(ស្នាដៃកាព្យប្រពៃណី)។
